یادداشتی به قلم رحیمه خواجوی

به گزارش گلستان رسا؛ زندگی در لحظه ی حال سبب میشود تا خلاقیت خالق، به باشکوه ترین حالت ممکن در وجود یک انسان متجلی شود و این بار به صورت جشنی برای معلمان راستین زندگی، بر قلبم ظهور پیدا کرد.

از خدای مهربانم ممنونم که عاشقانه نظاره گر قدم های راسخ ما در جهت ترویج روحیه ی عشق ورزی در کودکان زمین نو است و نور هدایتش را هر لحظه و هر آن بر قلبهایمان می تاباند تا گمراه نگردیم.

کودکان شبیه ترین موجودات به خداوندند؛می خواهی بدانی چگونه؟! آنها بی قید و شرط دوست می دارند، بی حساب و کتاب می بخشند، بی ریا همدلی می کنند، بی کینه عشق می ورزند، بی محابا شادند، بی ملاحظه می خندند  بی ترس خطر می کنند، بی تکرار خلق می کنند، بی خستگی فعالیت دارند .

کافیست کمی عمیق تر بیندیشیم تا دریابیم فلسفه ی حضورشان را.

کودکان آمده اند تا به گفته ی قرآن تذکری زنده باشند برای من، برای تو و برای جهان.

آنان معلمان راستین زندگی مایند که بودنشان بزرگ ترین درس ها را  برای ما خواهد داشت ، به شرط مشاهده و تفکر.

من از کودکان عشق را آموختم .

مهربانی را، بی بهانه خندیدن را، جرات و جسارت را .

من از کودکان تهی بودن را اموختم، تهی بودن از نفرت، از کینه، از خشونت، از غم و رنج .

حال تو بگو به راستی ما شایسته ی فرزندپروری هستیم یا باید والدپروری را رواج دهیم؟!